VUURZUCHT
In de nacht van 16 op 17 december 2006
brandde de boerderij van Bouwe Dooper tot de grond toe af.
Ternauwernood kon hij de dans ontspringen, de koeien naar buiten jagen,
maar helaas niet voorkomen dat 40 kalveren de dood vonden.
Extra wrang en schurend was dat Bouwe kort daar voor zijn hoeve voor een
vermogen had laten renoveren en moderniseren.
Ambachtslieden waren weken aan het werk om het pand picobello te
verbouwen.
Kort nadat de verbouwing was afgerond sloeg de pyromaan toe.
De boerderij van Bouwe Dooper voor de brand
Een smeulende puinhoop bleef over.
In die nacht werd - op steenworp afstand - in Wijckel ook een boerderij
in de brand gestoken.
In totaal zouden er in een korte tijdspanne twaalf branden worden
gesticht.
Opvallend was een vast patroon: alle branden vonden plaats in de nacht
van zaterdag op zondag.
De dader - iemand die perfect op de hoogte was van alle locaties - is
nooit veroordeeld. Wel was er een jeugdige verdachte in beeld.
Uit fatsoen zal ik hier niet zijn naam noemen.
Het optreden van de recherche verdiende niet de schoonheidsprijs.
Onze suggestie onmiddellijk een speurhond in te zetten werd nog net niet
weg gelachen terwijl het in Duitsland schering en inslag is om honden te
gebruiken bij het opsporen van pyromanen.
Brandstichting is een ernstig misdrijf, opgenomen in artikel 157 van het
wetboek van strafrecht. Er staan zware straffen op die kunnen oplopen
tot levenslang.
In dit kader is het de moeite waard een moment stil te staan bij de
veroorzakers van al dit leed.
De rampen geschieden door diverse constructies, vaak sterk afhankelijk
van de situatie en de modus operandi van de dader.
Het kan in een opwelling gebeuren maar er kunnen ook weken van planning
en voorbereiding aan vooraf gaan.
Je hebt twee categorieën bij de boosdoeners.
Brandstichters hebben een gedragsstoornis, pyromanen lijden aan een
impuls-controlestoornis, missen elk normbesef en hebben geen rem.
Het is een volstrekt ongeaccepteerde
manier om gevoelens van onrust en onvrede te uiten.
Pyromanen zijn uit ander hout gesneden.
Zij voelen geregeld de aandrang iets in brand te steken om dat ze dat
een plezierig gevoel geeft.
Ze genieten van een mooi vuur, zoals zo veel mensen trouwens.
Denk aan de vreugdevuren rond oud en nieuw.
Brandstichters en pyromanen zijn bijna altijd jonge mannen met een laag IQ, wonen nog thuis en vallen niet op. Wanneer ze merken hoeveel aandacht hun brand oplevert, voelen ze zich belangrijk. Gevolg: verslaving.
Nóg een brand stichten.
Wetenschappelijk is aangetoond dat het testosteron (mannelijk geslachtshormoon) van jongens tussen de 15 en 18 jaar in korte tijd tien keer zo hoog wordt, waardoor de behoefte aan gevaar, stoer willen doen, iets avontuurlijks en spannends willen beleven tot een hoogtepunt stijgen. De jongens raken geheel uit balans en zijn op drift. Sommigen gaan pesten, worden onhandelbaar, gaan fanatiek sporten, weer anderen worden fatalistisch, gaan inbreken (is mij tot drie keer toe overkomen) en stichten ook wel eens een brandje.
De jongens zijn in die periode vaak volstrekt ongebreideld.
U en ik weten wat er met een ongebreideld paard gebeurt: niet in toom te houden.
Zulk afwijkend gedrag is doorgaans van tijdelijke aard. Vanaf het 20ste jaar daalt het testosteron en tegen de tijd dat de jongens mannen zijn van een jaar of 30 is dat extra testosteron weer verdwenen.
We zijn nu tien jaar verder in de tijd en de gebeurtenissen zijn bij Bouwe (en ook bij mij) voorgoed in het geheugen gegrift.
Onmiddellijk na de catastrofe bood ik buurman Bouwe mijn huis aan waar hij zes weken verbleef en gelukkig snel hulp kreeg van broer Egbert die speciaal uit Australië over kwam vliegen.
Het is een wonder boven wonder dat Bouwe deze ramp zonder kleerscheuren heeft verwerkt.
Hij wist zich uitstekend staande te houden en maakt van harte deel uit van de Sondeler gemeenschap.
Kleine triomf van de stabiliteit van het bedrijf: kort geleden liet Bouwe in zijn tuin een prachtige foto van zijn veestapel neerzetten, compleet met afdakje van mooie pannen.
Mijn hoed gaat af in bewondering voor zijn doorzettingsvermogen.
Alles kwijt, geen enkele foto, geen enkele herinnering.
Hij moest helemaal bij nul beginnen.
Vandaag de dag heeft hij een bloeiend bedrijf met een indrukwekkende veestapel. Niet lang geleden: een nog grotere stal als onderdak voor het vee.
Ik mag hopen dat niemand in Sondel of omgeving ooit met zo’n afschuwelijke situatie wordt geconfronteerd...
Dick Walda, dec. 2016
