Daar maak ik alleen de bank blij mee en dan zou ik tot m’n zeventigste keihard moeten werken.’ Op 28 december 2004 ging de knop naar eigen zeggen om. Onder andere oplopende irritaties over de in de ogen van Deinum nutteloze regelgeving in de landbouw, het gebrek aan vrije tijd, de stress van het altijd moeten presteren en de druk van het op tijd moeten melken, brachten hem tot het verstrekkende besluit. ‘Ik was aan het melken en opeens was het pats! Ik stop ermee! De dagen erna heb ik de knop wel een paar keer proberen terug te draaien, want als je ouder wordt doe je wel eens gekke dingen. Maar steeds ging de knop weer opnieuw om.’
Zijn vrouw Riemke had het niet echt zien aankomen, maar steunt hem volledig in zijn beslissing.

Horloge

‘De broek zakt mij af van al die pietluttige regels waaraan wij in de landbouw moeten voldoen. Verder heb ik naast mijn werk nergens tijd voor, ook niet voor de kinderen. En als we een keer aan het fietsen zijn, kijk ik constant op m’n horloge, want ik moet op tijd terug zijn voor het melken. Bovendien kan ik het melken heel moeilijk uit handen geven. Maar er is meer in het leven dan boer zijn alleen. Je bent 365 dagen per jaar, zeven dagen in de week en 24 uur per dag boer. Daar heb ik op zich geen problemen mee, maar ik heb zo wel het gevoel dat het leven me door de vingers glipt. En dat gevoel wordt sterker naarmate ik ouder word.’ Deinum heeft het afgelopen halfjaar rustig nagedacht over de grote stap die hij zou gaan nemen.

In deze periode ging het werk als bijvoorbeeld inkuilen gewoon door. In juli heeft de veehouder het nieuws wereldkundig gemaakt in Sondel. ‘Daar schrokken veel mensen toch wel van. Het kwam als een verrassing.’ Op 23 augustus heeft de veekoopman 27 van de 29 melkkoeien opgehaald. Voor de twee overgebleven koeien moet nog een andere eigenaar worden gezocht.
Ook staan er nog kalveren en pinken in de schuur. ‘Daar heb ik nog meer dan voldoende voer voor.
Deze dieren verkoop ik volgend jaar.’