Nieuw boerenreeuw
Willem Eppinga heeft zijn museum uit kunnen breiden met meer oudheden. Nieuwe oude handwerktuigen heeft hij uitgestald op o.a. de oude koeienstallen of tegen de muur. Alles heeft hij niet uit kunnen stallen en ligt boven op de hooizolder. Een volgende keer wil hij een hoeveelheid gebruiksvoorwerpen ruilen van zolder.
Van een aantal van deze gebruiksvoorwerken weet Eppinga ook niet precies waar deze voor werden gebruikt. Zo oud zijn deze voorwerpen. Maar hij is er erg blij mee. Een klein Hielper kabinet staat al te ‘pronk’ in de ontvangstzaal.
Een collega van Willem Eppinga, Wiebe Sj. Bakker uit Workum is heengegaan. Bakker had in zijn woonplaats ook een landbouwmuseum en zijn laatste wens was om dit alles niet verloren te laten gaan. En dus werd aan het Gaasterlands streekmuseum gedacht en… geschonken.
Wiebe Bakker was in leven boer, dichter en schrijver en verzamelaar van oudheden uit de landbouw. Een gedicht van Bakker is;
Ofskie
In ofskie is ‘k moat ea ferlitte, faak fan wat jin dierber is.
De takomst kinne wy net witte, de oantis bliuwt, dat is wol wis.
W Sj B.
Veel bezoekers
Willem heeft het er maar druk mee. In de wintermaanden is zijn museum gesloten maar dan is er wel onderhoud aan de machines die binnenkomen of die al een hele tijd aan de kant staan. Deze machines zet hij dan in de ontvangstruimte voor de bezoekers waar het warm is en samen met familielid Jelte de Vries worden deze machines ontdaan van roest en opgeknapt en opnieuw in de juiste kleuren geverfd. Deze machines staan nu binnen of buiten om bekeken te worden.
De ontvangstruimte staat er nu weer keurig bij. Alles ademt naar vervlogen tijden.
Oude tafelkleden op de tafel en vloer, een vaas met heide er in. De antieken kop en schoteltjes staan al weer klaar, “vanavond komt er weer een groep van een 20 mensen’, aldus Willem.
In het museum achter de schuifdeuren heeft Eppinga ook weer enige wijzigingen gedaan. Alles van vroeger heeft hij bewaard zodat hij nu in een hoek de oude tafel met stoelen heeft geplaatst waar hij met zijn gezin vroeger aan zaten. De houten wieg op wielen staat er ook bij waar zijn kinderen in hebben gelegen.
Zelfs de schotels en bekers waar ze vroeger uit aten en dronken staan op tafel.
Het oude loophek voor de kinderen staat geflankeerd.
De wandelwagen aan de andere zijde waar de tweeling in heeft gezeten staat er ook bij. En vele foto’s op oog hoogte aan een draad van deze taferelen.
De oude tijd herleeft weer even als je dit alles ziet.
Even verder op alles te bewonderen wat men vroeger in de melkkelder had staan op de boerderij.
In de doorloop naar de oude boerderij staat aan één kant van alles uitgestald. Even verderop het munster wat de melkcontroleur gebruikte om de kílogrammen melk te noteren die de koe gaf en daarnaast een houten bak waar de kleine flesjes in zaten. In elk flesje werd ‘s avonds en ‘s morgens een beetje melk van de koe gegoten met een mingel om het vet en eiwit percentage te onderzoeken.
Dit unster met alles daarbij heeft Willem mogen ontvangen van Wiebe Bakker.
Het voorjaar lonkt en een drukkere tijd breekt aan voor Willem Eppinga om de vele bezoekers door zijn museum te leiden.
Mocht Willem onverhoopt een keer ziek zijn of weg moet dan springt zijn broer Jelte voor hem in de plaats. Deze man is ook een wandelende encyclopedie.
Willem Eppinga zijn helpende handen zijn Nieske Aukema, Fetsje Eppinga, Roelie Holstra, Christina Wilhelmina Eppinga en Jelte de Vries die bij grote groepen de koffieschenkerij voor hun rekening nemen. Sinds kort draagt ook Nieske het predicaat van ambassadeur van het landschap.