Transportbedrijf Klootwijk
Geert Klootwijk is geboren in 1929. Zijn vader Hendrik komt van de Haarlemmermeer via Nijemirdum naar Sondel. Hendrik is getrouwd op 15 sept. 1917 met Johanneske Muizelaar van Oudemirdum. In mei 1934 komen ze in de helft van de dubbele woning te wonen waar nu Jan en Klaary Boschma wonen, Beuckenswijkstraat 1.
Een goeie week later vertrekken de buren van het zelfde pand en heeft de familie de hele woning.
Hendrik heeft een aantal melkkoeien met bijbehoord jongvee.
En wat varkens en paarden. Willem (kanniet) de Vries molk de koeien wel voor Hendrik daar Hendrik ook een melkrit had.
Hij haalde dan de melkbussen op van de Sondelerdyk en de Warren (zomers) en bracht deze dan hoogstwaarschijnlijk op de driesprong naar de Delbuursterweg (alleen zomers en herfst stonden de bussen hier) of naar de LIJEMPF fabriek te Sloten, tot deze in 1958 als melkfabriek sloot.
‘s Avonds laat bracht hij thuis het paard in de wei, het tweede stuk was van Hendrik zelf en het eerste van Jan Jorritsma en daar liet hij het paard maar in lopen om hem de volgende morgen vroeg mee te nemen naar zijn eigen stuk land verderop om te melken. Jan Jorritsma zag de paardenstront wel liggen in zijn weiland, maar heeft daar verder nooit iets bij Hendrik gemeld.
Het Tsjerkeplein van nu was voorheen weiland van Hendrik Klootwijk, hier stond in de hoek een bovenstuk van een treinstel (foto hierboven) waarin het vee kon bivakkeren. Hendrik was ook nog molenaar van de molen die aan de Sondelerdyk in de Oude Sondelerpolder stond. Omdat de molen zowaar op zijn eind was is er een dieselmotor in gezet die Hendrik ook bediende. Hendrik wordt 71 jaar oud. In 1968 is deze molen verdwenen.
Geert krijgt kunde aan Romkje Aukema die bij de afslag naar het Kruspaed woont. In 1949 trouwen zij en gaan in de andere helft (Wijckelerzijde) van zijn ouders wonen.
Geert begint met de verkoop van eieren die hij wellicht bij zijn schoonvader Skelte Aukema betrekt die leghennen heeft en verkoopt deze aan de deur, ook heeft Geert thuis al enige verkoop van fourage, kolen, bieten enz.
Hij is ambitieus en wil meer. Geert krijgt een melkrit vanaf de Marderhoek, Hoitebuorren en de Bouwen en brengt dit met een trekker en wagen naar de melkfabriek te Nijega/Elahuizen, toen deze ook dicht ging, bracht Geert de melk met zijn Bedford-vrachtauto naar Osingahuizen.
‘s Middags ging hij met de groene Nuffield trekker wel bij de boeren te maaien, o.a. bij Hessel Boschma aan de 3e Steke. Deze Nuffield trekker is na deze diensttijd gekocht door Loonbedrijf Wiemer Haagsma, alwaar Melle C. vd Goot er mee gedumert heeft bij de Banco in de Brekkenpolder.
Mbt een financieel meningsverschil met de fabriek stopte Geert met de melkrit, deze rit is overgegaan naar Yke Zwart.
Op 2 april 1955 huurt Geert, het café in Sondel af voor een lezing over Koudijsvoer, de schrijver meld……
Ditmaal werd het in Café Zeldenrust gehouden, welke goed gevuld was. Het openingswoord werd door Dhr. Scholing gehouden. Hij heette een ieder welkom. Hierna volgde een traktatie en had een ieder een brandende sigaar aan toen de heer Leyweber een interessante lezing hield welke met aandacht werd gehoord…….
In 1958 koopt Geert een stuk weiland van veehouder Meine en Klaaske de Vries. Meine is dan 59 jaar en aan het afbouwen. In 1959 laat Geert er een woning met loods op zetten door Bouwbedrijf van der Veer, René en Wietske wonen hier nu.
Langzaam groeit het wagenpark van Geert. De vrachtauto’s staan achter elkaar vanaf de weg op het erf op een gravelpad tot naast de loods. Soms in de berm.
Geert koopt in 1962 nog een stukje weiland achter de loods van Meine de Vries om dit te verharden en plek te geven aan de vrachtauto’s . Om de auto’s achterhuis te krijgen nemen de chauffeurs de aanhangers ook wel op de neus om dan naast de loods langs te manoeuvreren wat vrij smal was. Het stek van buurman Stoffel Zandstra en later zijn zoon Johannes begint steeds schever te hangen.
Geert wordt verkoper van Koudijs en gaat de boer op om voer te verkopen. Het zakgoed komt in het begin per trein in Sint Nicolaasga aan om dit dan over te laden op de vrachtauto. 50 kg per zak, een wagen vol 8 ton. Later rechtstreeks uit
s’ Hertogenbosch met de Scania Vabis 51B die het voer rondbracht in zakgoed bij de kippen en varkensboeren. De veeboeren kregen platte dozen waar plaatkoeken voor de koeien in zitten.
Samen met een vertegenwoordiger van Koudijs verkoopt Geert ook kippenhokken, het mes snijdt dan aan twee kanten.
In 1964 koopt Geert nog een stuk grond maar nu van naastliggende veehouder Wiebe de Vries, om hier een houten kippenhok te bouwen voor 6000 mestkippen voor hem zelf. Er moet steeds meer zakgoed worden vervoerd. Meer kippenhokken worden verkocht en gebouwd door dezelfde timmermannen, daar dit alles eenheidsworst was en dus vlot kon worden gebouwd.
Geert kocht zijn eerste bulkauto een Scania van 202 pk in 1969 waar zijn zwager Jan Aukema op reed, die de biks dan in 2 of 4 tons houten bouwpakketsilo blaasde, die Geert aan de boeren verkocht. Gerard Sam rijdt later op deze auto.
1970 koopt Geert weer een groot stuk grond van Wiebe de Vries om meer ruimte te creëren voor zijn alsmaar groeiend bedrijf.
In 1973 is er weer een ronde mestkippen afgevoerd en wordt het hok schoongemaakt en gevuld met nieuw stro. Voor de nieuwe lichting kwam werd het houten hok voorverwarmd, maar vloog hierdoor in de hens en brandde tot de grond toe af. Wellicht door verzekeringskwesties en vergunningen is er pas in de nazomer van 1974 een garage met smeerkelder gebouwd voor de vrachtauto’s.
Een splinternieuwe Scania 110 kipper-combie werd begin 1970 aangekocht waar Klaas de Jong op reed en later Klaas Schilstra die dan op Engeland reed, hij bracht er pallets heen en nam geëmailleerde elementen mee terug, die hier in Nederland opgebouwd werden tot torensilo’s (zowaar een rage in die tijd) door Paques. Geert zijn rechterhand, zwager Jan Aukema werd gepromoveerd tot planner en boekhouder en onderwijl nog monteur.
Douwe Kuperus reed met zijn kippercombi met kraan bierborstel uit Duitsland naar Nederland.
Bij de grens zette hij de kraan er af en zo kon je in Duitsland meer laden, op de terugweg kraan er op en daar mee weer lossen bij de boer.
Geert verkocht de boeren grote ronde houten kuipen waar de bierborstel of vezels in werd gelost met die kraan. Zoveel beton op het erf als nu hadden de boeren toen nog niet, daar de natte vezels anders alle kanten uitdreef.
In 1984 koopt Geert een meter brede strook van Johannes Zandstra,(die ook chauffeur is bij Geert) die nu zijn buurman is geworden en zo kunnen de auto’s veel makkelijker langs de loods naar achteren rijden. Geert plaatst voor het oude schuin uitgereden stek een keurig nieuw stek met gaas wat Geert en Romkje wel is toevertrouwd. Romkje houdt van schoon en proper. Elke week de vloerkleden in de vrachtauto’s schoonmaken en wat niet al….
Door de jaren groeide het transportbedrijf uit naar 15 auto’s. Bietencampagne en strorijden. Klaas Schilstra nam langzaam de fourage van Geert over en heeft dit nu nog in handen. Jan Mous had als aankomende chauffeur in Dec. 1974 zijn rijbewijs nog niet eens binnen of Geert stond al bij hem op de stoep om hem te contracteren. Jan rijdt er nu nog.
Nov. 1994 verkopen Geert en Romkje het transportbedrijf zoals ik al vermelde. In het jaar 2000 vindt hier nog een hele landruil plaats van wel 15 landeigenaren, dat als de notaris waar het beschreven werd dit allemaal had geweten, dit nooit had gedaan omdat het een kavelruil was en dus kosteloos! Geert raakte het achterstedeel achter de garage kwijt en kreeg dit op de zijkant van de Terp er weer bij, waar hij nooit iets mee gedaan heeft.
Geert overlijdt in 2003 en Romkje verhuisd naar Balk en de gebouwen aan de Delbuursterwei worden opgekocht door Mechanisatie Gerard Dijkstra.
Zo is in een notedop een glorietijd van transportbedrijf Klootwijk in Sondel zomaar voorbij.
Riedo.nl, sept. 2017
