Twee voeten in een kous
Sondel. Op het melkveebedrijf van Willem en Fetsje de Vries- Poortinga aan de Sonderdyk wordt vandaag het eerste boek gepresenteerd ‘ Mei twa fuotten yn ien hoas’. Dit boek geschreven door een zeventien verschillende boerinnen uit de Gemeente Gaasterlân-Sleat, is een greep uit hun boerin zijn op de boerderij.
De verhalen in dit boek zijn zowel in het Fries als in het Nederlands te lezen.
Secretaris Diet Algra-Bron van de Stichting Welzijn, Cultuur en Sport doet er alles aan om het boek op 10 juni klaar te hebben voor de presentatie.
Aanleiding voor het maken van dit boek was 8 maart 2003, de Internationale Vrouwendag in samenhang met het Jaar van de Boerderij.
De organiserende werkgroep had voor de viering van die dag Atje Keulen-Deelstra uitgenodigd in Elahuizen. De belangstelling overtrof echter alle verwachtingen.
Ook het verloop van de avond leverde zoveel mooie verhalen op over het leven van boerinnen op de boerderij dat werd besloten de avond een vervolg te geven.
De vrouwen die in dit boekje schreven waren van drie generaties en dat leverde een gevarieerd beeld op over een halve eeuw leven op de boerderijen in de ‘greidhoeke’ in de gemeente Gaasterlân-Sleat. Een verscheidenheid aan verhalen staan in de bundel; van vrouwen die in de jaren 30 als kind onder de koe werden gezet om het melken te leren of ze nu wilden of niet. Of van de jongere boerinnen die een bedrijfsverplaatsing hadden van Brabant naar Friesland of van een vrouw die in Amsterdam op drie hoog woonden en zo maar het boerenleven in rolden omdat ze op latere leeftijd nog verkering kregen.
Fetsje de Vries uit Sondel heeft ook een verhaal in de bundel geschreven.
De titel hiervan heet ‘Hoe ’t wy de sniejacht fan 1979 belibben’. Hier beschrijft zij hoe de harde wind in februari de sneeuw meters hoog tegen de stal opjoeg, zodat ze niet bij de voorraad kuil konden komen. Later het plaatselijke loonbedrijf gebeld of ze het erf van de bergen sneeuw konden ontruimen.
Zelf had de kraan zowat vier uur werk om op het bedrijf van Willem en Fetsje te komen.
De melktank zat binnen een paar dagen ook tot de rand toe vol, want de tankauto kon niet komen. Zoals de titel van het boek luidt ‘mei twa foutten yn ien hoas’ geeft aan dat de boerin eigenlijk een manusje van alles moesten zijn. De sociale contacten werden onderhouden en ze moesten klaarstaan om de schoolperikelen van de kinderen te begeleiden. En ondertussen is er altijd nog wel wat te doen op de boerderij.
Bij het presenteren van het boek waren vele gasten aanwezig. De zeventien schrijfsters van het boek kregen allen een exemplaar overhandigd.
Aan het eind van de feestelijke bijeenkomst werden Willem en Fetsje bedankt voor de gastvrijheid om het boek bij hun te mogen presenteren en hiervoor kregen ze 2 grote plantenbakken.
