Het tuintje voor ’Samar útbred’ ziet er dan ook zeer goed onderhouden uit. Het verzorgen van het vele vee en de bloemenzaak vergt nu het meeste van zijn tijd. Ondanks zijn leeftijd denkt hij echter nog niet aan ophouden. ,,Ik fiel my noch gijn sântich, mar dat kin samar komme. Ik fiel my hjir noch sa thús, en kin noch net by de minsken en myn bisten wei”.
In het glazen tuincentrum van Piersma, immer getooid met alpinopet, nog druk bezig de schade die de februari stormen aanrichtten te herstellen.
,,Ik meitsje de saak no al wat lytser”, legt hij wijzend naar waar vroeger de muur van het complex stond, uit. ,,It bedriuw wurdt lytser en ik âlder”. 

In een groot hok in de kas liggen tien Carolien eendenkuikentjes onder een rode lamp: één grote donsvlek onder het warme licht. ,,Dat is sok prachtich guod”. Piersma is ‘wild’ met zijn eenden. Ook Mandarijn-, Bahamapijlstaart en witoogeenden zwemmen rond het tuincentrum van de familie. Het blijft overigens niet alleen bij zwemmen. In het najaar bezoekt Piersma tentoonstellingen in Balk, Bolsward, Emmeloord en Sneek en toont hij zijn eendenvolk aan een deskundige jury. Eenmaal won hij met een Manarijneend een eerste prijs in de klasse uitmuntend.

Sûkerklûntsjes
’s Avonds krijgen de jonge kuikens gezelschap van twee pony’s en een veulen. ,,Ik ha de pony’s nachts altiid op stâl. It hoecht einliks net, mar ik wol dat mar sa ha.
Dan krije se in sûkerklûntsje fan my en der meie ze wol oer”. Naast de jonge eendenkuikentjes zitten valkparkieten en tortelduiven in een volière. Een poes komt even nieuwsgierig kijken wie er zich in de glazen kas bevindt.
Het is één ‘bisteboel’ bij het tuincentrum in Sondel. De liefde voor dieren is bij Piersma er groot. De dierenvriend wordt echter emotioneel als hem gevraagd wordt of hij geen hond bezit.

Unwennich
,,Trije jier lyn is myn hûn hjir foar op ‘e dyk deariden. Ik hie krekt de blommen rûn brocht, it wie p in sneontemiddei wit ik noch wol. Ik wie rêstich útstapt en wachte op ‘e hûn, faaks kaam dy fuortendaliks efter my oan. Dy deis is it bist de dyk op flein, miskien wol efter in hazze oan, en deariden. Ik bin noch altiid ûnwennich. It wie sa ’n goed hûntsje”.

Buiten lopen nog wat dwerggeiten en in de bloemenzaak is zowaar nog een vijver aangelegd met grote goudvissen erin. Konijnen ontbreken uiteraard ook niet in de kleine dierentuin. In de bloemenzaak is verder nog een volière aanwezig met diamantduiven, zebravinken en gouddiamantjes.

Iedere ochtend staat de familie Piersma om zeven uur op om het vee te voeren.
In de namiddag doet Piersma dat alleen. Dat het veel tijd kost vindt hij niet erg. ,,De bisten moatte goed behannelje wurde, oars moatte jo se net nimme”.

Fekânsje
Tijd voor vakantie heeft het echtpaar Piersma niet, maar daar heeft het vlijtige stel ook geen behoefte aan. Volgens Piersma is iedere stap die hij op zijn erf en tuincentrum zet als het ware vakantie.
,,As wy nei bûten stappe, hawwe wy einliks altiid frij”. Hij is dan ook niet alleen gebonden aan zijn dieren, ook aan zijn geboortestreek Gaasterland en in het bijzonder het dorp Sondel. ,,As ik earne ris yn in lyts húske moat, wol ik beslist net út Sondel wei”.

Bron: Sneeker nieuwsblad 12 juli 1990 Cees Walinga