Warmte erger dan droogte 1976
Maar vergeleken met de situatie in het oosten en zuiden van het land, steekt Friesland vrij gunstig af.
Wel hebben de extreem hoge temperaturen de melkgift bij de koeien nadelig beïnvloed.
Dit wil echter niet zeggen dat de Friese veehouder niet op regen zit te wachten; hij zit er als eveneens iedereen om te springen. Met name de veehouders in de Friese Wouden en in Gaasterland, twee streken waar men wel duidelijk van de droogte te lijden heeft, snakken naar water.
Genoeg weidegras
,,En als er regen komt, wil dat nog niet zeggen dat er dan gelijk ook weer gras is”, zegt veehouder W. de Vries uit Sondel, een plaatsje in Gaasterland. Deze jonge veehouder vertelde ons dat hij zelfs eigenlijk nog geen klagen heeft.
Zijn 32 hectare grasland leveren nog genoeg weidegras voor de 60 koeien.
,,De dieren worden ‘s nachts wel opgestald en krijgen dan een paar kilo hooi bijgevoerd”, merkt de heer De Vries op. Ook de krachtvoergift ligt wat hoger dan in andere jaren. Desondanks heeft De Vries een daling van de melkproductie niet kunnen voorkomen.
Gemiddeld kwam er vorige week zo’n 100 tot 150 liter melk per dag minder in de tank.
,,Maar dit was in de eerste plaats te wijten aan de extreem hoge temperaturen en niet zozeer aan het voeren”, legt onze zegsman uit.
,,Van de RMO-chauffeur hoorde ik vorige week dat hij in twee dagen bij 17 boeren 8.000 liter melk minder had opgehaald dan gewoonlijk.
”Wat de wintervoer voorraad betreft, maakt de heer De Vries zich geen al te grote zorgen.
,,Tweederde van de hoeveelheid hebben we binnen, hetgeen me achteraf meevalt”, vertelt hij. Dit wintervoer is in de vorm van voordroogkuil opgeslagen in een (goedkope) sleufsilo.,, Het liefst liefst zou ik er nog zo’n 4 kg ds per gve in de vorm van hooi bij hebben.
Maar ik verwacht niet dat we dit kunnen winnen. Ik reken er eigenlijk nog wel op dat een gedeelte hiervan, ongeveer de helft, van eigen land te kunnen halen. De rest moet dan maar worden aangekocht, bijvoorbeeld in de vorm van pulp”, aldus deze Sondelse veehouder, die bovendien in de herfst ook nog kan rekenen op 100 ton suikerbieten koppen en -blad. Deze worden uit de 20 km verderop gelegen NOP gehaald en vers vervoederd.
Terug naar de droogte van nu; zoals opgemerkt heeft de weidegras voorziening op dit bedrijf nog geen problemen gegeven.
De droogte moet echter niet langer duren of die problemen komen er wel. Bovendien komt dan van de geplande hooiwinning niets terecht. Om dit voor te zijn heeft De Vries de loonwerker ingeschakeld om een aantal percelen te laten beregenen.
Zelf heeft hij geen installatie. ,, Hebben we onder normale omstandigheden ook niet nodig bij een veebezetting als de onze”, zegt hij. ,,Maar nood breekt wet. Ondanks dat onze oplossing niet goedkoop is. – is het tarief 125,- gulden per uur – het is altijd beter dan lijdzaam toezien en straks met de handen in het haar zitten. De prijzen voor ruwvoeders liegen er niet nu al niet om en het kon nog wel eens veel gekker worden.
Boerderij 1976 nr.42 (12-17 juni), door Wim Wisman